Nieczynna linia Szybka Kolej Miejska Szczecin-Police-Trzebiez

» Kronika linii komunikacyjnych
» Historyczne zdjęcia i materiały (1929)
» Galerie i pojazdy
» Sieć linii (wyk. Jacek Kalicki)

Do 1 października 2002 roku w Szczecinie regularnie kursowała linia tramwajowa od Dworca Głównego przez zakłady chemiczne w
Policach do Trzebieża Szczecińskiego.

15 marca 1898 uruchomiono odcinek pomiędzy Szczecinem, Żelechową a Policami, a w 1910 przedłużono go do Trzebieży. Odcinek coraz bardziej się rozwijał i stał się ważną częścią szczecińskiej komunikacji podmiejskiej. Dodatkowe przystanki tramwajowe jak np.
Pogodno dobudowano w 1936 roku. Sąsiednie miasto Police zostało przyłączone do Szczecina w 1939 roku. Do tego czasu na trasie kursowało
15 pociągów osobowych w każdym kierunku. Do tego doszło osiem par połączeń między Turzynem, Niebuszewem a położonym na
odgałęzieniu Szczecinem Zdroje i Dziewokliczem. Przepustowość tras była prawie na wyczerpana.

W latach 1941-42 miała miejsce rozbudowa trasy, która miała być koleją zakładową dla pracowników wodorowni (produkcja benzyny z
węgla) w Policach. Pod koniec 1941 otwarto też dworzec zakładowy – Police Zakład. Dwutorowa rozbudowa między dworcami Żelechowa
i Stołczyn z powodu przebiegu nacięcia i różnorodnych erozji gleby szczególnie kosztowna i dlatego ciągnęła się aż do końca 1942 roku.
Fabryka Police została zbombardowana w 1944. Po zakończeniu wojny Armia Czerwona zlikwidowała zakład i drugi tor wzdłuż trasy.

W latach 60. PKP odbudowała drugi tor między Turzynem i Policami i przedłużyła dwutorową trasę do Jasienic. Odtąd trasa ta była podstawą
szczecińskiego ruchu podmiejskiego. 22 grudnia 1982 roku trasę stale elektryzowano. W 1984 roku kursowało dziennie 16 par
połączeń wagonami serii produkcyjnej EN 57. Wagony silnikowe zostały oddane do przeglądu technicznego na Wzgórzu Hetmańskim i
odstawione.

Po upadku żelaznej kurtyny w 1989 roku i podczas inflacji w Polsce pociągi i trasy nie kursowały sprawnie. Po 1995 roku z powodu
małej liczby podróżujących działanie pociągu było coraz bardziej ograniczane – do siedmiu par połączeń, od roku 2000 tylko do ruchu w
dni robocze z sześcioma parami połączeń do Polic i tylko trzech bezpośrednich połączeń do Trzebieży; w styczniu 2002 roku tylko do dwóch
par połączeń dziennie). Z powodu brakujących środków finansowych 1 października 2002 nastąpiło całkowite wstrzymanie komunikacji
pasażerskiej. W lipcu i sierpniu 2008 roku ruch miał zostać wznowiony: zamówienie trzech par pociągów osobowych nie powiodło się
przez brakujące zamówienie wykonawców i zrujnowany stan dworców. Do dnia dzisiejszego na jednym z dwóch byłych torów odbywa się
wzmożony transport towarów, przede wszystkim do zakładów chemicznych w Policach.

Zalecana literatura (jednocześnie wskazówka dla zainteresowanych historią szczecińskiej kolei:
Bley, Peter (2009): Eisenbahnknoten Stettin. Verlag Neddermeyer Berlin.

W dalszej części znajdziecie zdjęcia nieczynnych dworców w Szczecinie
(zdjęcia z lat 2009-2012:Andreas Jüttemann; starsze zdjęcia: Heimatkreis Stettin/Szczecin – za uprzejmym pozwoleniem)

S-Bahnhof Torney (Turzyn), Februar 2013




S-Bahnhof Braunsfelde (Pogodno), Februar 2013





S-Bahnhof Westend (Łekno), Juni 2009
f


S-Bahnhof Züllchow (Zelechowo),
im Jahre 1975

Foto: Sammlung Heimatkreis Stettin (mit freundlicher Genehmigung)

und im Februar 2012





S-Bahnhof Frauendorf (Golecino),
im Jahre 1985


Foto: Sammlung Heimatkreis Stettin (mit freundlicher Genehmigung)



Foto links: Sammlung Heimatkreis Stettin (mit freundlicher Genehmigung)

und im Februar 2012





S-Bahnhof Gotzlow (Gocław), Februar 2012

» Bahnen-in-Pommern.de